Soms kom je als leidinggevende voor situaties te staan waar je even geen raad mee weet. Zoals die keer dat een medewerker je op een onverwacht moment belt en je even vertelt dat ze het niet eens is met het opbouwschema van haar zieke collega. Zij zou het heel anders aanpakken. Ze overdondert je meteen met allerlei argumenten die haar betoog staven. Er is geen speld tussen te krijgen. Ze dendert maar door en nog maar half luisterend naar deze spraakwaterval vraag je je af hoe je hier nu het beste op kunt reageren. Wat wil ze nu eigenlijk van je? Leest ze me nou de les? Waarom gaat ze op mijn stoel zitten? En hoezo heeft zij daar moeite mee? Je hebt van betreffende medewerker geen signalen gehad dat ze het er niet mee eens is! En hallo, je hebt hier nu helemaal geen tijd voor! Help!
Hoe kun je hier nu het beste op reageren?
Dan herinner je je een interview met Premier Rutte dat je laatst op tv had gezien. Man wat kan die man goed in de plooi blijven in lastige situaties! “Blijven lachen” gaat er door je hoofd. En dan hoor je jezelf praten alsof je Rutte himself bent: “Ik waardeer je bezorgdheid!” Ik kan horen dat je enorm betrokken bent en goed hebt nagedacht over deze situatie. Weet je wat, ik heb het nu erg druk, maar laten we volgende week even samen een kopje koffie drinken, dan hebben we het er even over. Ok? Sorry, maar ik moet nu echt verder. Daaaag!”
Pffff, volgens mij had je zojuist een lastige situatie gepareerd a la Rutte!
Bovenstaande situatie is een mooi voorbeeld van hoe creatief denken (strategie : van perspectief veranderen) je kan helpen alledaagse leiderschapsproblemen op te lossen. Uiteraard zul je het gesprek met deze medewerker nog aan moeten, maar met een week bedenktijd en een kopje koffie erbij gaat dat vast een stuk makkelijker!